in de wildernis

Afgelopen vier dagen met Elke op reis geweest. We gingen nogal op de bonnenfooi. Het enige wat we hadden was een busticket naar Valle Grande (ligt op de route naar Santa Cruz) voor de zaterdagavond en we moesten woensdagavond in Santa Cruz zijn, want ik had een vliegticket van Santa Cruz naar Cochabamba voor donderdagochtend. De rest zouden we allemaal wel zien.

El Route de Che
Valle Grande staat bekend omdat Che Guavare daar na zijn executie heen gebracht is om aan de pers te tonen en daar vervolgens 30 jaar begraven heeft gelegen. Na de nodige spontane acties om een ontbijtje en hostel te vinden (waar de bedden overigens meer op hangmatten leken), nadat we zondagochtend heel vroeg in de morgen waren aangekomen met de bus, vonden we ook een gids die ons alles over de omgeving kon vertellen: Gonzalo. Hij liet ons de monumentale plaatsen zien die iets met Che te maken hadden gehad en andere bijzondere plaatsjes in de buurt.
Op maandag gingen we een tocht door de wildernis maken naar de plaats waar het laatste gevecht had plaatsgevonden tussen de gueruillas van Che en het leger van Bolivia. Wat een super mooie omgeving zeg, watervalletjes, vervallen huisjes waar vroeger boeren hadden gewoond, af en toe een koetje of raar vogeltje (lees: kolibrie of papagaai) en sprinkhanen die soms ongelofelijk veel herrie maakten. De gids wist ook vanalles over de (geneeskrachtige en eetbare) planten die er groeiden. Er groeien daar hele lekkere vruchten die heten Cherrimoya. ik heb er één keer een gehad, zo´n zoete vrucht heb ik nog nooit gegegeten. Helaas waren deze pas over een maand rijp. Er was ook een boom met vruchten die hij Pupa pupa noemde (je spreekt uit poepa poepa). Dat kwam zó onverwacht dat Elke en ik natuurlijk in lachen uitbarsten en dachten dat we niet meer bij zouden komen. Ik weet niet wat die gids dacht, maar hij wist vast de Nederlandse betekenis niet.
De gids vertelde ook dat er gevaarlijke slangen in het gebied zaten, daarom waren we ook extra vroeg in de morgen weggegaan, zodat we voor het heetst van de dag weg zouden zijn, omdat op het heetst van de dag de kans groter is dat je ze tegenkomt. Gonzalo had overigens antigif bij zich voor het geval dat.

Na de tocht ´s middags bij een inheems restaurandje gegeten, of nou ja, restaurandje, het was gewoon een lemen huisje zonder al te veel aankleding waar een paar mensen van de lokale bevolking woonden en we kregen een bord eten voor onze neus, wat overigens zeer goed smaakte. Halverwege de lunch kwam er een man met een machette en een jachtgeweer binnen zetten. Dan kijk je ook wel even je ogen uit. Gonzalo vertelde dat de man papagaai-achtige vogels afschoot die de mais van zijn land opaten.

Into the wild
De volgende ochtend vroeg de taxitrufi naar Samaipata genomen. Uitgestapt, daar stonden we dan weer, in een vreemde plaats. Maar blijkbaar stonden we nogal verdwaasd om ons heen te kijken want al heel snel kwam er een taxi chauffeur op ons af die ons naar een geweldig leuk hostel bracht. Daar konden we blijven voor 3,5 pp per nacht inclusief badkamer. En nieuw allemaal! Ook de bedden waren recht deze keer.
Toen was het tijd om plannen te maken. We wilden naar El fuerte (oude incaruïne een eindje uit de buurt), en een tocht maken door een tropisch woud. Maar Elke bleek niet zoveel geld meer te hebben, en ik had nauwelijks genoeg voor twee. Helaas was het onmogelijk geld te pinnen in het stadje. Dus wij een restaurantje opgezocht waar we voor 2,5 euro een flinke maaltijd kregen en een berekening gemaakt of het geld dat we nog hadden genoeg was voor wat we nog wilden doen en genoeg om in Santa Cruz te komen. Alles bij elkaar genomen zouden we nog 90 ct over hebben om van te eten die avond en de volgende morgen... Dus we begonnen al grapjes te maken over dat we ook altijd nog konden gaan bedelen of dat ik ´s avonds wel met mn charango op het plein kon gaan zitten. Maar goed, brood is niet zo duur hier, en we wilden toch nog graag wat zien. Aangekomen bij El fuerte bleek de gids toch iets duurder te zijn dan we dachten, toch maar gedaan, want we konden ergens anders nog wel wat geld besparen. Terug naar het stadje zijn we maar gaan lopen om geld te besparen. Het was een tocht van 2 uur en de zon begon al achter de bergen te zakken. Dus wij flink de pas er in. Het duurde niet lang of we zagen boven ons een enorme roofvogel cirkelen... Dus we keken elkaar al aan van, straks valt hij ons nog aan! Even later kwam hij vlak over ons heen gevlogen we konden zijn sterke snavel en ogen zelfs zien. Dus Elke raapte snel een steen van de grond om naar hem te kunnen gooien en ik zocht een stevige tak op, voor het geval dat...
Maar na een uur en drie kwartier kwamen we eindelijk zonder problemen, na een vermoeiende maar mooie tocht aan bij ons hostel. Het was net donker geworden. Dat hadden we toch maar even snel gedaan, maar onze benen zijn dan ook wat langer dan die van de Bolivianen.

De volgende dag een tocht van 5 uur door het tropische woud gemaakt, met een gids met machette voorop. Nou, het was eigelijk langs de rand van de jungle en er waren paadjes die redelijk begaanbaar waren. Tussendoor in de rivier gezwommen en op de rotsen geluncht. Zo mooi daar, heel veel vlinders, die je normaal alleen in een vlindertuin tegenkomt.
De gids vertelde dat je ook een tocht dwars door de jungle kunt maken, dan kom je er echt middenin, maar dat is een tocht van 20 dagen. Lijkt me wel geweldig om een keer te doen.

Terug
Inmiddels weer terug in Cochabamba. Wat een heerlijke tijd was het, die vier dagen. Ik heb me geloof ik nog nooit zo vrij en levend gevoelt. Per dag kijken wat je gaat doen, en het doen met de dingen die je hebt en de meest rare dingen meemaken. Gewoon kijken waar je uitkomt. ik ben me er wel bewust van geworden dat wij in het rijke westen nogal gevangen zitten in luxe, regeltjes, verwachtingen en tijd.

Nou maar hopen dat ik dat levende gevoel een beetje vast kan houden.

ik ga nou maar weer stoppen, want dit verhaal is alweer lang zat.

ps. ik heb trouwens een paar weken geleden een artikel geschreven voor NME Mundial over het helpen op de scholen, te lezen via de volgende link:
http://www.nmemundial.org/pdf/nieuwsflits-2011-05.pdf (hele link kopiëren)